เพราะรักนี้จึงยอม

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
   เมื่อหญิงสาวมักเกิ้ลที่ไร้ซึ่งเวทมนตร์ลอยมาตามน้ำไปหยุดติดที่โขดหินบริเวณของคฤหาสน์มัลฟอย

เธเรซ่า ฮิลล์
วัย23ปี มักเกิ้ลที่ไร้ซึ่งเวทมนตร์ ที่ถูกจับมาเป็นทาสของตระกูลมัลฟอยโดยไม่ได้ตั้งตัวเพียงเพราะหนี้ชีวิต และเธอจะทำทุกวิถีทางเพื่อจะหนีไปหาแฮร์รี่ พอตเตอร์ คู่หมั้นของเธอ และเป็นเพื่อนสนิทของจินนี่ วีสลี่ย์



เดรโก มัลฟอย 
วัย24ปี เลือดบริสุทธ์ที่พบหญิงสาวมักเกิ้ลขณะตัวเปียกชุ่มน้ำอยู่ที่ริมลำธารในเขตป่าของตระกูลมัลฟอย และจับเธอมาเป็นทาสอย่างไร้ความปราณี  



แฮร์รี่ พอตเตอร์
วัย24ปี เลือดผสม เขาเป็นคู่หมั้นของเธเรซ่า ฮิลล์อดีตเพื่อนมักเกิ้ลที่คอยให้คำปรึกษาเขาในโรงเรียนก่อนจะไปฮอกวอตส์ตลอดเวลา และเขาเองก็บอกเรื่องเวทมนตร์กับเธเรซ่าตั้งตังอายุ11แล้ว




จินนี่ วีสลี่ย์
วัย23ปี เพื่อนสนิทของเธเรซ่า ฮิลล์ แอบชอบแฮร์รี่ พอตเตอร์ เธอเสียสละใจตัวเองเพื่อเพื่อนสนิทแต่เธเรซ่ากลับหายตัวไป เธอจึงเริ่มมีความหวังมาบ้างแต่ก็ไม่กล้าทำอะไร

    แล้วใครล่ะจะปลดปล่อยมักเกิ้ลสาวได้ หรือเจ้าหนี้ของเธอจะเป็นคนปล่อยเธอเอง
ติดตามได้ใน... ทาสรักทรนง

      นี่ลูกใครหว่า...  






เสียงน้ำในลำธารไหลรินไปจากเหนือลงใต้ ในเวลานี้ร่างบางหนึ่งร่างอยู่ในสภาพที่ดูไม่ค่อยจะได้ลอยอยู่บนผิวน้ำ คาดว่าน่าจะถูกพลัดมาจากที่ไหนสักแห่ง ร่างบางเอาแขนโอบโขดหินเอาไว้หลวมๆริมฝั่ง ซึ่งเธอไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตาหรือพูดใดๆ 

    ฝีเท้าม้าขาวเคลื่อนกระทบดินหินและหญ้าไปเรื่อยๆ ชายหนุ่มที่ควบม้านั้นเหงื่อชุ่มตัวด้วยแดดที่เริ่มแรง เขาต้องหาลำธารเพื่อล้างหน้าล้างตาของเขาให้เรียบร้อย
    "ตรงไปสักหน่อย ลงเดินเองดีกว่า" ชายหนุ่มผมบลอนด์บ่นกับตัวเองแล้วลงจากม้าขาวพร้อมเดินไปที่ลำธารที่ตนคุ้นเคยเนื่องจากตนเองนั้นมาเป็นประจำ

    ชายหนุ่มเดินตรงไปเรื่อยๆพร้อมกับปาดเหงื่อที่รินไหล เขาเดินไปถึงลำธารพร้อมกับนั่งลงแล้วเอาน้ำใสบริสุทธ์เหมือนสายเลือดเขาล้างหน้าล้างตาทันที แล้วเขาก็ได้เหลือบไปมองที่ฝั่งตรงข้ามของลำธาร ชายหนุ่มเดินข้ามฝั่งไปที่ฟากตรงข้ามเขาเห็นเป็นรูปร่างผู้หญิงที่ผอมสูงแต่ไม่สูงไปกว่าเขาหรอก เธอน่าจะสูงประมาณคางของชายหนุ่ม ด้วยตัวที่เปียกโชกแล้วใส่ชุดสีขาวมันเผิยให้เห็นสรีระของหญิงสาวอย่างเห็นได้ชัด ผมสีน้ำตาลเปียกโชก ชายหนุ่มพลิกร่างของเธอมาดู เธอเป็นหญิงสาวที่ตัวเปื้อนโคลนและเปื่อยไปทั้งตัวด้วยการที่อยู่ในน้ำนานเกินไป เธอดูสกปรกเป็นอย่างมาก
    "นี่ เธอตื่นสิ" ชายหนุ่มประคองร่างบางขึ้นมาแล้วเขย่าเบาๆ หญิงสาวรู้สึกตัวแต่ไร้สิ้นเรี่ยวแรง เธอจึงพยายามรวบรวมแรงที่จะลืมตาขึ้นมา ดวงตาเธอเรียวคมสวนสีน้ำตาลอ่อนและไม่ได้ตี่ เธอลืมตาเพื่อจะบ่งบอกกับนตรงหน้าว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ แล้วก็หมดแรงในที่สุด
    "หน้าไม่คุ้นเลย พาไปคฤหาสน์ก่อนดีกว่า" ชายหนุ่มพูดแล้วอุ้มร่างบางไปที่ม้าอย่างสบายมือแล้วแบกเธอขึ้นมาแล้วเขาก็จูงม้าไปที่คฤหาสน์


 ในคฤหาสน์ที่มีบรรยากาศผิดกับป่า ชายหนุ่มผมบลอนด์เดินจูงไม้ไปที่คฤหาสน์พร้อมหญิงสาวนิรนามไปที่หน้าคฤหาสน์ เขาอุ้มหญิงสาวลงจากหลังม้าแล้วอุ้มไปในคฤหาสน์ บัดนี้พ่อของชายหนุ่มไม่ได้อยู่ที่นี่แต่อยู่ในคุกอัซคาบัน เหลือแต่แม่ของชายหนุ่มและป้าเจ้าอารมณ์ของเขาเท่านั้น ชายหนุ่มเดินเข้าไปแล้วพบกับแม่ของเขาและป้าเจ้าอารมณ์
    "เดรโก นั่นลูกพาใครมาน่ะ" ผู้เป็นแม่ถามลูกชาย
    "ไม่รู้ครับแม่ แต่ไม่น่าจะใช่คนแถวนี้และไม่เคยเห็นหน้าด้วย" เดรโกพูดแล้วมองหน้าที่เปรอะเปื้อนดินโคลน
    "กรี๊ด เลือดสีโคลน" ป้าเจ้าอารมณ์ตะโกนลั่น 
    "อะไรนะครับ ป้ารู้จักเธอหรือ" เดรโกถามเบลลาทริกส์ด้วยความสงสัย เบลลาทริกมีสีหน้าที่ท่าว่าจะมีพิรุจทันที
    "เปล่า ใครจะไปรู้ล่ะ" เบลลาทริกส์บอกแล้วเดรโกก็พาหญิงสาวขึ้นห้องไปทันที


    เดรโกเปิดห้องนอนไปแล้วพาหญิงสาวไปที่ห้องน้ำทันที เดรโกวางหญิงสาวลงบนอ่างช้าๆแล้วเริ่มเอาน้ำล้างตัวหญิงสาวจนหมดจด เดรโกพบว่าหญิงสาวไม่ได้คล้ำแบบที่ตนคิด เธอผิวขาวนวลและเมื่อสังเกตุดีๆเธอใส่ชุดราตรียาวสีขาว ผมเธอยาวถึงเอวและพอจะเดาได้ว่าเธอผมลอนด์ ชายหนุ่มค่อยๆจะถอดเสื้อผ้าหญิงสาวแต่เขาจำต้องยั้งมือไว้
    "เดรโก ใจเย็น นี่ผู้หญิงนะโว้ย" เดรโกพูดกับตัวเองแล้วเรียกเอลฟ์มาทันที
    "นายมีอะไรจะให้ซีวี่รับใช้เจ้าคะ" เอลฟ์สาวถามผู้เป็นนายทันที
    "ล้างเนื้อล้างตัวผู้หญิงคนนี้ให้สะอาดแล้วใส่เสื้อผ้าให้เธอด้วย" เดรโกสั่งซีวี่
    "เจ้าค่ะ" ซี่วี่ตอบรับแล้วเดรโกไปใช้ห้องน้ำแขกแทน เดรโกเดินออกไปแล้วหยิบชุดพร้อมผ้าเช็ดตัวไปทันที


    เดรโกทำภารกิจของตัวเองเสร็จก็เข้ามาในห้องนอนของตัวเองและพบว่านางนาซิสซาร์กำลังสวมเสื้อผ้าให้หญิงสาวนิรนามอยู่ เดรโกตาค้างแล้วซี่วี่รีบทำเสียงชูว์เพื่อให้รู้ว่าเดี๋ยวเขาอาจจะโดนแม่ของเขาต่อว่าเอาก็เป็นได้ เดรโกรีบเดินออกไปจากห้อง เขาอยู่ในชุดสูตรสีดำตามเคย แล้วนางนาซิสซาร์ก็เดินออกมา
    "แม่ครับ แม่เข้าไปทำอะไรในห้องผมเหรอครับ" เดรโกถามแม่ของตนเองทันที
    "แม่แค่อยากช่วยเธอ เดี๋ยวแม่ลงไปข้างล่างก่อนนะ" นางพูดแล้วเดินลงไปด้างล่างของคฤหาสน์ เดรโกเดินเข้าไปแล้วซีวี่ก็เดินออกมาจากห้อง  เดรโกมองร่างของหญิงสาวร่างบางที่งดงามนอนอยู่ที่เตียงของเขาเอง ผมเธอแห้งแล้วผมว่าเป็นอย่างที่เขาคิด เธองดงามมาก เดรโกเดินไปที่โต๊ะตรงมุมห้องแล้วหยิบหนังสือพิมพ์เดลี่พรอเฟ็คขึ้นมาอ่าน เขามองหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์พบกับหัวข้อข่าวใหญ่ทันทีว่า แฮร์รี่ พอตเตอร์ผู้โชคร้าย เจ้าสาวหายในวันแต่งเมื่อวานก่อน เดรโกมองข้อความบนกระดาษแล้วอดจะสะใจไม่ได้เลย
    "หนาว ฉันหนาวดหลือเกิน" หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงละเมอ เดรโกเลิกสนใจหนังสือพิมพ์แล้ววิ่งตรงไปที่หญิงสาวที่ละเมออยู่บนเตียงแล้วห่มผ้าให้
    "ตัวร้อนนี่" เดรโกเอ่ยแล้วจับมือหญิงสาวไว้ หญิงสาวบีบมือเดรโกไว้แน่น เดรโกอดไม่ได้ที่จะขึ้นไปบนเตียงแล้วกอดหญิงสาวไว้ ผิวหญิงสาวนั้นนุ่มนิ่มน่าทะนุดถนอม เดรโกกอดหญิงสาวจนหญิงสาวเริ่มหยุดละเมอ เดรโกและหญิงสาวหลับไปพร้อมกันในทันใด ให้ตายสิ นี่เขาไม่รู้หรอกหรือว่าคนที่เขากำลังกอดอยู่นี่เป็นใคร

    วันต่อมา
    เดรโกตื่นมาพบว่าหญิงสาวนั้นตัวไม่ร้อนแล้วจึงค่อยๆถอดกายออกมาจากหญิงสาวที่มีกลิ่นหอมและนุ่ม เดรโกไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้ไปที่ห้องทำงานของเขา เดรโกค่อยๆเดินไปที่ห้องน้ำแล้วชำระร่างกายให้เสร็จ เขาคิดได้ว่าถ้าเธอตื่นสิ่งที่ต้องถามเธอคือ เธอชื่ออะไร มาจากไหนและเลือดอะไร เขาเดินออกมาพร้อมกับแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวตื่นมาพบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นตา เธอลุกขึ้นยืนแล้วมองออกไปด้านนอกแต่ไม่ทันไรแรงเธอก็ไม่ค่อยมี เธอเอนตัวจะล้ม แต่มีอะไรบางอย่างมารับเธอไว้
    "เธอ เธอเป็นอะไรรึเปล่า" เดรโกพยุงหญิงสาวขึ้น หญิงสาวมองหน้าเดรโกราวกับต้องมนต์
    "เอ่อ ไม่ ฉันไม่เป็นไร ที่นี่ที่ไหน" หญิงสาวถามเดรโก
    "คฤหาสน์มัลฟอย" เดรโกพูดแล้วมองตาคมของหญิงสาว
    "งั้นคุณคือลูเซียส มัลฟอยใช่ไหม" หญิงสาวถามเดรโก ทำให้เดรโกอดหัวเราะไม่ได้
    "คุณขำอะไรน่ะ" หญิงสาวถามสีหน้าหวาดหวั่น
    "ลูเซียสคือพ่อฉัน ฉันชื่อเดรโก มัลฟอย" เดรโกตอบยิ้มๆแล้วหญิงสาวก็ยืนเอง
    "แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง" หญิงสาวถามเดรโก
    "ก็คุณลอยมากับลำธาร ฉันไปเธอติดอยู่ที่โขดหินเลยพามาที่นี่ แล้วเธอชื่ออะไร" เดรโกไม่ลืมที่จะถาม
    "ฉันชื่อเธเรซ่า ฮิลล์คุณพาฉันกลับบ้านหน่อยได้ไหม" เธเรซ่าอ้อนวอน
    "ได้ ว่าแต่เธออยู่ที่ไหนล่ะ" เดรโกถามยิ้มๆ
    "บ้านเลขที่5ซอยพรีเว็ต อยู่ในลอนดอน" เธเรซ่าบอกแล้วเดรโกก็รู้ทันทีว่าเธอเป็นมักเกิ้ลแน่นอน
    "เธอเป็นมักเกิ้ล" เดรโกพูดออกมาด้วยสีหน้าที่ผิดหวัง
    "ใช่ ฉันใช้เวทมนต์ไม่ได้ ตอนนี้ทุกคนคงเป็นห่วงฉันแย่" เธเรซ่าบอกออกมาอย่างไม่รู้ชะตากรรม
    "ใคร" เดรโกถาม
    "แฮร์รี่ พอตเตอร์คุณคงรู้จักเขา ฉันต้องกลับไปแต่งงานกับเขา" เธเรซ่าเอ่ยแล้วเดรโกถึงกับช็อก อะไรกัน นี่เขากำลังจะกินของเหลือของศัตรูหรือนี่ อย่างที่ข่าวว่าจริงๆ แต่ไม่นึกว่าจะเป็นเธอคนนี้
    "งั้นก็อย่าได้กลับไปเลย เธอต้องอยู่ที่นี่" เดรโกพูดพร้อมกระชากข้อมือเธเรซ่าแรงๆแล้วลากลงไปข้างล่าง


    ในชั้นล่างขณะที่นาซิสซาร์และเบลลาทริกส์กำลังรอทานอาหารพร้อมเดรโกนั้น เดรโกก็ลงมาพร้อมด้วยท่าทางที่เกรี้ยวโกรธเป็นอย่างมากพร้อมลากหญิงสาวลงมาด้วย
    "แม่ครับ ป้าครับ ต่อไปนี้ผู้หญิงคนนี้จะอยู่กับเราในฐานะนักโทษ เพราะผู้หญิงคนนี้เป็นมักเกิ้ลที่ไร้เวทมนตร์ และยังไม่พอ แถามยังเป็นเจ้าสาวของไอ้พอตเตอร์ที่สังหารจอมมารและเป็นต้นเหตุที่ทำให้พ่อต้องไปอยู่คุกอัซคาบันด้วย" เดรโกพูดเสียงดังแล้วพลักหญิงสาวให้นั่งลงกับพื้นหินอ่อนทันที
    "เดรโก นี่ลูกทำเกินไปรึเปล่า เขาไม่ใช่สิ่งของนะลูก" ผู้เป็นแม่แย้งทันที
    "นาซิสซ่าร์ จะไปห้ามลูกทำไมกัน ดีแล้วหล่ะที่เดรโกทำแบบนี้ เดรโกทำมันแรงๆเลยนะและอย่าลืมใช้คาถากรีดแทงล่ะ" เบลลาทริกส์ยุยงทันที
    "ผมยินดีมากที่ทุกๆคนเห็นด้วย แต่ผู้หญิงคนนี้จะไม่ต้องไปอยู่ในคุกใต้ดิน" เดรโกเอ่ยทำให้คนได้ยินเป็นต้องงง
     "ทำไมล่ะเดรโก" ผู้เป็นป้าถามทันที
     "ผมจะเก็บไว้ที่ห้องผม จะได้ทำอะไรได้ใกล้มือหน่อย" เดรโกพูดแล้วเบลลาทริกส์ยิ้มออกมาทันที เดรโกลากหญิงสาวขึ้นห้องไปทันทีแล้วหยิบไม้กายสิทธ์มาจ่อไว้ที่คอเธอ
     "อย่าคิดนะว่าฉันจะส่งเธอให้พอตเตอร์น่ะ ต่อให้ส่งไป เธอเองคงไม่อยากจะไปสู้หน้ามัน" เดรโกถากถางเธอทันที
     "หน่อยคนโรคจิต" เธเรซ่าเหยียบเท้าเดรโก เดรโกสะดุ้งปล่อยเธเรซ่าทันที เธอรีบวิ่งหนีแต่ก็หมดหนทาง เดรโกบีบแขนเธอแล้วลากเข้าห้องไปทันที
     "ตาบ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" หญิงสาวร้องแล้วใช้มืออีกข้างทุบตีชายหนุ่ม
     "อย่าให้ฉันโมโหนะฮิลล์ และอย่ามาหาว่าฉันใจร้าย" เดรโกเอ่ยขึ้นแล้วบีบคางเรียวของหญิงสาวทันที
     "เหอะ จริงอย่างที่แฮร์รี่บอก ตระกูลมัลฟอยหาคนดีไม่ได้จริงๆยกเว้นแม่นาย" เธเรซ่าเอ่ยแล้วเดรโกก็เริ่มที่จะอดเถียงไม่ได้
     "อย่ามาปากดีนะ พอตเตอร์ก็ไม่มีดีหรอก อย่างว่า พวกเลือดผสมและมักเกิ้ลอย่างเธอก็เหมาะสมกันดีนะ โสโครกเหมือนกัน" เดรโกพูดแล้วปล่อยตัวหญิงสาว หญิงสาวทนไม่ไหว เธอใช้มือของเธอฟาดลงบนหน้าขาวของเขาทันที เล่นเอาชายหนุ่มหน้าหันไปด้วย ชายหนุ่มหันหน้ามาหาหญิงสาวแล้วจับไหล่ทั้งสองข้างของเธอไว้
     "ฮึ เธอคงอยากได้เลือดบริสุทธ์จัดเลยสินะ ได้ ฉันจะจัดให้" เดรโกพูดแล้วประกบริมฝีปากลงบนปากเรียวของหญิงสาวทันที หญิงสาวดิ้นไปมาแล้วเดรโกก็จับตัวหญิงสาวไว้แน่น จูบมันแข็งกระด้างมากราวกับว่าเขาแค่ต้องการเอาชนะเธอ ทั้งสองหลับตาลงหญิงสาวยังไม่หยุดดิ้น เดรโกเร่งจังหวะจูบเร็วขึ้นจนเธอเริ่มหายใจไม่ทัน ลิ้นของเขาเริ่มเข้าไปเชยชิมความหวานในปากของหญิงสาว หากไม่มีใครรู้ เขาเป็นจูบแรกของเธอ หญิงสาวผลักเดรโกออกแล้วเช็ดปากตัวเองแรงๆ
     "ฮึ ยังต้องอีกเยอะนะเธอน่ะ นี่แค่สั่งสอน คราวหน้าอย่าคิดมาตบหน้าฉันอีก" เดรโกพูดแล้วเดินออกจากห้องพร้อมล็อกประตูแล้วลูบปากตัวเองพรางแสยะยิ้มออกมา
     "แฮร์รี่ ฉันขอโทษ" หญิงสาวทรุดตัวลงแล้วร้องไห้ออกมาที่เสียจูบแรกให้ชายหนุ่มเมื่อครู่ไปhttp://my.dek-d.com/infintelover/